حکایت

پیری حکایت  می کرد

چون فرزندم به سن تشخیص خرد رسید و سره و ناسره را برهم تمیز داد از من پرسید

پدرجان برای تربیت من خیلی زحمت ها کشیدید و آداب و اصول برخورد و زندگی یاد دادید

و بر خدای خود شاکرم که چون پدری شما داردم

ولی نمی دانم محبت دیگران را خیانت، صداقت دیگران را ضلالت، رفاقت دیگران را کلک می بینم و همچنان جاری است 

گفتم پسرم: صبر هر چیزی را نمایان و آشکار می سازد

رزوگارت را به پندهای من روان ساز و منجی مظلوم باش و پند دهنده

نظامی تبریز