رهانیدن در بدر

رهانیدم دربدری را ز محنت یار

کنج خانه ای را بی منت اختیار

چون مهر مرد نبود در کنارش

در این مدت بودم سپر بلایش

نظامی تبریز مجوی محبت ز بی کسان

که الفت در تنهایی است این را بدان

نظامی تبریز

فامیلی

به آزاری ز در  رهانید آشنایی 

که  نباشد ز کرده اش روشنایی 

چون خرش ز پل گذشت و دانست

که نباید ز من باشد  هیچ نشانی

نظامی تبریز

دبیر ادبیات

دبیر  ادبیات که ادعا استادی داشت بی حرمتی و بی ادبی را در پی داشت افسوس...

نظامی تبریز

تاریکی و روشنایی

تاریکی و روشنایی مقابل هم هستند که نسبت به درک و افکار هر انسانی برداشت و افکاری را بوجود می آورد اما افرادی هستند در روشنایی زندگی می کنند ولی خودشان تاریکی مطلق هستند.

نظامی تبریز