خلوت مرگ و دل

دل تپیده رو به مرگ کرد و گفت: ای حق با معنی، تو را در دنیا صادق می دانم و واقعی

مرگ پرسید دلیل چیست؟

دل مضراب تپش را کنار گذاشت و چنین بازگو نمود:

هرکسی را ز عشق، محبت، رفاقت، صداقت، صمیمیت و ... دل دادم و دل بنامش کردم بعد از مدتی با تبحر خاصی رفتند و محکومم کردند. بر این عجبم که خدایا در انجام وظیفه کوتاهی کردم یا زعشق کم گذاشتم 

که جوابی نیافتم

کنون دریافتم عمری برای خود زندگی نکردم و عمرم را برای دیگران بخشیدم.

ای مرگ دلم را برای تو ارزانی می کنم و مرگ دلم را اعلام می کنم تا فقط مابقی عمرم را در جسمی با روح خشک گذرانم.

مرگ با چشمان پر از اشک دل را برد 

... و حالا این منم 

دل مرگ رفته...

نظامی تبریز