رهانیدم دربدری را ز محنت یار
کنج خانه ای را بی منت اختیار
چون مهر مرد نبود در کنارش
در این مدت بودم سپر بلایش
نظامی تبریز مجوی محبت ز بی کسان
که الفت در تنهایی است این را بدان
نظامی تبریز